Sunday, August 19, 2007

Διακοπές, διακοπές, διακοπές....

Είναι τρελό. Είναι τέλειο...
όταν δεν κανονίζεις τπτ πως κά8ονται τα πράγματα
το μόνο σίγουρο για φέτος ήταν πως δεν ή8ελα να κανονίσω τίποτα για τις διακοπές μου!
δεν ή3ερα τι θα κάνω, δεν ή3ερα που 8α πάω.ή3ερα μόνο πως οι φίλες μου 8α είναι στο πρώτο πόδι.
κάπου στις αρχές ιουλίου μου ανακοινώνει η η σισ μου πως 8α χρειαστεί να είναι κ αυτή εκεί για τις ανάγκες της δουλείας της! Μπαίνω κ εγω μέσα στις αποσκευές τις λοιπόν με τα μαγιό κ τα παρεό κ αρχίζουν οι διακοπές μου! Στην αρχή χαλαρά.Μπανάκια, ποτάκια το βράδυ, ήσυχα γενικά.
Στις 12 Ιουλίου φέυγω για κατασκήνωση. Άγνωστη μεταξύ αγνώστων, με μοναδικό άνθρωπο δικό μου, έναν γνωστό μου που τον η3ερα κάτι ώρες και μας ένωνε η κοινή μας αγάπη για τα άτομα με ειδικές ανάγκες. Τα δικά μου παιδιά ήταν 4 κοριτσάκια, οι τρεις με νοητική στέρηση και η μια με σύνδρομο down και αυτισμό μαζί. Η φωτεινή (το δεξί μου χέρι), η φαίη (ένα χαρούμενο κοριτσάκι λιγο υπερκινητική, αλλά σκέτη γλύκα), η λίνα (ένα καλό κοριτσάκι που μιλούσε πολύ...μιλούσε πάρα πολύ....μιλούσε υπερβολικά πολύ...) και η βίκυ (η οποία δεν επικοινωνούσε παρα μόνο όταν ή8ελε κάτι το έκφραζε σε τρίτο πρόσωπο του στυλ "πεινάει, 8έλει να φάει..) την βίκυ την λάτρεψα. καθόμουν ώρες ολόκληρες και την κοιτούσα να κάνει την ίδια κίνηση χτυπόντας τα δυο της δάχτυλα δίπλα απο τη μύτη της, ή παίζοντας με μια μυγοσκοτώστρα κουνόντας την πέρα δώθε...ώρες ολόκληρες.
"Παπαπα πάααρε με αγκαλιά, πάααρε με αγκαλιά..." όταν μου το έλεγε έτρεχα και την αγκάλιαζα δυνατά, τη γαργαλούσα γελούσε...
ξυπνούσε κατά τις 6:30 το πρωί και ή8ελε τουαλέτα, ξυπνούσα μαζί της κ εγώ. βγαίναμε όλοι μαζί βόλτα στο χωριό και η βίκυ ήθελέ να φάει, έμπαινε στην πρώτη ταβέρνα που έβρισκε μπροστά της και καθόταν εκεί μέχρι να φάει. έλα βίκυ μου, σήκω βίκυ μου, πάμε βίκυ μου. τίποτα.
8εά!!
όσο με παίδεψε τόσο την αγάπησα!
και με παίδεψε πολύ
σε σημείο που μια φορά γυρνούσα το κεφάλι μου απο την άλλη και έκλαιγα σαστισμένη, μη 3εροντας τι να κάνω (παρά την εμπειρία μου σε αυτά τα παιδιά και αυτές τις καταστάσεις)...αλλά αυτό είναι για λίγους που αντέχουν...ή απλά είναι πολύ προσωπικό!
Δέθηκα και με τους υπόλοιπους συνοδούς, πίναμε μπύρες όταν κοιμόταν τα παιδιά μας, μιλούσαμε, γνωριζόμασταν, λέγαμε για τις ζωές μας, τις αντιλήψεις μας, οργανώναμε τσιπουροκαταστάσεις με μύδια αχνιστά ντάκο και λακέρδες,... σουρεάλ καταστάσεις!
και μετά απο δυο εβδομάδες γυρίσαμε όλοι μας στο μεγαλύτερο τρελοκομείο!
βγήκα απο την κατασκήνωση, έβαλα τα πλυντήριά μου, και επέστρεψα κάπου εκεί στο πρώτο πόδι.
Βόλτες με σκάφος και μοχίτο απο το απέναντι beach bar, τσίπουρα, τσίπουρα τσίπουρα και σφηνάκια σφηνάκια, σφηνάκια, σφηνάκια. Επιστροφή στο σπίτι 3ημερώματα, 3ύπνημα κατά τις 2, beach bar, τσίρουρα, σπίτι, νάνι και ετοιμασία για έ3ω. και πάλι απο την αρχή. Κόσμος στο σπίτι μας, φίλοι που τους φιλο3ενούσαμε, ένας χαμός!
μετά απο ένα τριβδόμαδο πάρτυ στο πρώτο πόδι και αφού είχε κουραστεί το μάτι μου απο την πολύ σαβούρα και καγκουριά, κάπου εκεί πήρα την πασχαλίτσα και πήγα στο δεύτερο!
αντίσκηνο στην παραλία που όταν φυσούσε αέρας μέσα στο ύπνο μας, το σήκωνε και τρέχαμε σαν παλαβοί να το μαζέψουμε, μπανιο στις 8 η ώρα το πρωί με την τσίμπλα στο μάτι για καλημέρα, τέλος η μπαταρία στο κινητό, περιοδικά, μουσικούλα, χαλάρωμα, βουτιές, ηλιο8εραπεία, όλα μπροστά απο τη 8άλασσα για 4 μέρες χαμένη απο τον κόσμο
κάπου εκεί επέστρεψα να μαζέψω τα συμπράγκαλά μου απο το πρώτο πόδι και να πάω για ένα τριήμερο στους γονείς με φαί, φαί, φαι!!!!πολύ φαί μαμάς!!!

Tuesday, August 7, 2007