Tuesday, October 14, 2008

Tuesday, March 25, 2008

wonders never cease..





What do you feel
When you let go of the wheel
Can you take a leap of faith
Will you face the change of pace
There are worlds out there
Beyond compare

Going on a journey
Somewhere far out east
We'll find the time to show you
Wonders never cease

All that we’ve been through
Brings my soul so close to you
Why not cast your fears aside
We can laugh until we cry
There are worlds out there
Beyond compare

Going on a journey
Somewhere far out east
We’ll find the time to show you
Wonders never cease
Going on a journey
Somewhere far out east
We’ll find the time to show you
Wonders never cease
Wonders never cease
Wonders never cease

Monday, March 24, 2008

Full working girl..!



ούφ!
πόση δύναμη έχουμε άραγε..?
πόση δύναμη κρύβουμε μέσα μας?
πόσες (άπειρες) ανασφάλειες βγάζουμε..?
έχουμε ή μά8αμε να κρυβόμαστε πίσω απο αυτό το ποιηματάκι κ το πετάμε κάθε φορά που τα βρίσκουμε σκούρα?
οτι κ να ναι μια είναι η λύση...: εργασιοθεραπεία!
κάντο κ εσυ μπορείς!
γιατι μην 3εχνάς..όταν έχεις μια δουλεία, μπορείς να βρείς κ μια δεύτερη, όταν έχεις ένα κενό μπορείς να σφηνώσεις μια τρίτη (thanks L&P)...κ όταν δεν θές να κάθεσαι ούτε τα απογεύματα κάπου εκεί βάζεις κ μια τέταρτη, έτσι για ποικιλία!(εεεεεε όχι σε καθημερινή βάση..!)
το κακό είναι πως παρόλο που κάνεις φιλότιμες προσπάθειες να μην μένεις μόνος σου, τότε είναι που μένεις...μετά απο τέσσερις δουλείες, έχεις χρόνο να μένεις κ μόνος...τι φάση!
είναι απίστευτο να βρίσκεσαι σε νησι κ να μην είναι καλοκαίρι...8α το λέω μέχρι που να μαλλιάσει η γλώσσα μου!ένα τετραημεράκι στην Ιο ήταν οτι πρέπει για την άνοιξη! όπως επίσης κ τα μούτρα της ηρούς όταν της κάναμε την έκπληξη κ εμφανιστήκαμε μπροστά της απο το πουθενά! να ανοίγεις το παράθυρο όταν ξυπνάς κ να βλέπεις το απέραντο γαλάζιο..να περπατάς σε σοκάκια, δρομάκια!να σου χτυπάει την πόρτα ο κυρ αντώνης για να σου δώσει φρεσκοκομμένα λουλούδια..!να λίαζεσαι στο σοκάκι πίνοντας κάφε, τρώγοντας cupcakeς κ χαλβά...δικτυωμένος με macbook!!να σε πετυχαίνει η μπάλα απο το paintball στο μάγουλο, απο το πουθενά...άμαχος πλυθησμός..!




I've been thinking 'bout what you have done to me
The damage is much deeper than you'll ever see
Hit me like a hammer to my head
I wonder were you pushed or were you led?

Why did you do it? Why did you do that thing to me?
Why did you do it? Why did you do that thing to me?
The only one who knows the truth,
Man it's him me and you.

My friends they listen to the things i say
They listen and they hear more everyday
But i know they never understand it
Because it was no accident you planned it.

Tuesday, March 11, 2008

the last dance...





Know it sounds funny but I just cant stand the pain
Girl Im leaving you tomorrow
Seems to me girl you know Ive done all I can
You see I begged, stole and I borrowed
Yeah
Thats why Im easy
Im easy like sunday morning
Thats why Im easy
Im easy like sunday morning
I wanna be high
Soo high
I wanna be free to know the things I do are right
I wanna be free
Just me
Oh baby
Thats why Im easy
Im easy like sunday morning
Thats why Im easy
Im easy like sunday morning

....

Monday, February 25, 2008

Κάποτε στο Naya...

τι θυμήθηκα τώρα...

Monday, February 18, 2008

Sunny!!!

Δεν 3έρω τι με έπιασε και δεν έγραψα τόσες μέρες...
Μάλλον δεν θέλω να σκέφτομαι...προτιμώ να μην σκέφτομαι..να ζω μόνο. Χωρίς σκέψεις!
Οπότε αν δεν σκέφτεσαι...τι να γράψεις..?!
Άκουσα σήμερα την ατάκα μιας 20χρονης η οποία στην ερώτηση αν 8α κάνει κατασκήνωση φέτος το καλοκαίρι, απάντησε ναι και χαϊδεύοντας το κεφάλι του γκομενακίου της δίπλα δήλωσε με ταπεινώτητα...αν με αφήσει βέβαια...!
δεν μπορω!!!
τα νεύρα μου...

Tuesday, January 22, 2008

Back to reality...


Θα ήθελα...


-Ναι καλημέρα σας
-Καλημέρα σας...
-Απο τη Μύκονο σας καλούμε..θα θέλατε να αλλάξετε τη ζωή σας?
-Εχμμμ...χμμμ..χμμμμ.Πότε ξεκινάω..????



Η πραγματικότητα...


-Ναι καλημέρα σας!
-Καλημέρα σας..
-Απο τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση Κυκλάδων σας τηλεφωνώ...για μια θέση για 11 ώρες σε Λύκειο..ενδιαφέρεστε?
-Στις κυκλάδες που...?
-Στο Λύκειο της Μυκόνου.Σας ενδιαφέρει η θέση...?
-Εχχχ..χχμμμ...χχχμμμ ξέρετε ήδη απασχολούμαι στην εκπαίδευση, οπότε δεν ενδιαφέρομαι...

Sunday, January 20, 2008

Gone fishing...

Πως γίνεται μια μέρα σαν κ αυτή να νιώθω μέσα μου τόσο κενή...
Πως γίνεται μια μέρα σαν κ αυτή να νιώθω τόσο μόνη...
Πως γίνεται μια μέρα σαν κ αυτή που κάνω έστω κ λίγο πράξη αυτά που έλεγα, να νιώθω πως δεν μπορώ άλλο...
Πως γίνεται μια μέρα σαν κ αυτή να θέλω να κλαίω κουλουριασμένη στο κρεβάτι μου...
Πως γίνεται μια μέρα σαν κ αυτή να θέλω να είμαι εκεί κ όμως να είμαι εδώ...
Πως γίνεται όταν είναι τόσο έντονα ωραία τη μια στιγμή, τόσο έντονα μελαγχολικά να είναι την άλλη...

Sunday, January 13, 2008

7+1...


7+1 πράγματα που με σημάδεψαν το 2007..

1) η απόφαση της Ηρούς να πάει στην Ίο. Δύσκολες στιγμές να αποχωρίζεσαι έναν άνθρωπο τόσο δικό σου κ να ζεις πλέον χωρίς αυτόν την καθημερινότητά σου. Ατελείωτες ώρες στο τηλέφωνο, ατελείωτες ώρες στο μσν, μεγάλο το κενό.

2) Τα δυο ταξίδια μου πέρσι στην Νιό. Τόσο όμορφα να είμαι σε νησί κ να μην είναι καλοκαίρι…

3) Τα παιδία στο Κ.Ε.Α. Καλαμαριάς. Τους αγαπώ όλους πολύ κ χαίρομαι πολύ που τους έχω στη ζωή μου και εκτός κατασκήνωσης. Η μεγάλη μου αδυναμία η Βίκυ, ένα από τα «παιδιά» μου το καλοκαίρι. Πριν από δυο μέρες την πέτυχα μόνη της σε μια αίθουσα όσο τα υπόλοιπα παιδιά χόρευαν σε άλλο χώρο. Την πείραζα, της μιλούσα, την ρωτούσα πράγματα, (μόνο σε όσα ήθελε μου απαντούσε κ αυτό με μεγάλη υπομονή). Το μεγάλο σοκ ήταν όταν τη ρωτούσα.. ‘πώς με λένε βίκύ, ποια είμαι εγώ..?? είμαι η να.. είμαι η να…γυρνούσε με κοιτούσε...γυρνούσε από την άλλη. Συνέχιζα εγώ, είμαι η νατα η νατάσα! Ποια είμαι Βίκύ? Είμαι η νατάσα? Κ γυρνάει με κοιτάει στα μάτια κ μου λέει..

Αναστασία..

Δεν θυμάμαι πότε ήταν η τελευταία φορά κ αν ποτέ είχε ακούσει να με φωνάζουν έτσι, αλλά με τρέλανε όταν το είπε. Αδυναμία μεγάλη..

4) η αποτυχημένη σχέση που είχα κάνει πριν το καλοκαίρι, την επόμενη μέρα του χωρισμού ήταν σαν να μην ήμασταν ποτέ μαζί..! δεν θέλω να το ξανακάνω αυτό το λάθος..

5) η απόφασή μου να απομακρυνθώ από ανθρώπους που είχαμε μακροχρόνια φιλία.

6) Η απόφασή μου να μην βλέπω τηλεόραση και να διαβάζω πιο πολλά βιβλία.

7) Οι λάθος επιλογές μου και τα μυαλά πάνω από το κεφάλι κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού. Το τετραήμερο στο Καλαμίτσι. .η αρχή του κακού(?) θα δείξει…

+1) Η ανάγκη μου να περιγράφω, κατά κύριο λόγο τον συναισθηματικό τομέα της ζωής μου σε ανθρώπους που ούτε ξέρω ούτε γνωρίζω κ ίσως να μην γνωρίσω ποτέ.. έχει μια μαγεία.. δεν πιστεύω να κούρασα κανέναν με το αγόρι..:Ρ

Κ άλλα πολλά…


Saturday, January 12, 2008

And the time is....

Όταν κάτι το θέλουμε πραγματικά, τότε αυτό αργά ή γρήγορα θα γίνει δικό μας..!
μπορεί να μην γίνεται τίποτα με το αγόρι που αγαπώ, μπορεί να πλέω σε πελάγη αβεβαιότητας και να μπαίνω σε ατελείωτα τριπάκια που εύχομαι να τελειώσουν, όμως σε μια στιγμή όλα έγιναν πιο φωτεινά, όλα ξεχάστηκαν και φάνηκαν σχεδόν ανύπαρκτα μπροστά στη θέα του πολυπόθητου ρολογιού που μετά απο ένα χρόνο το έβλεπα επιτέλους ζωντανά μπροστά μου, να στέκεται περήφανο δίπλα σε άλλα (πολύ κατώτερά του...)!
σαν παιδάκι που μπαίνει σε κατάστημα με καραμέλες χρωματιστές και παιχνίδια κατευθύνθηκα σχεδόν υπνωτισμένη μπροστά του...
μετά απο λίγα δευτερόλεπτα βρισκόταν στο χέρι μου και μετά απο λίγα λεπτά ήταν επιτέλους δικό μου...
ευτυχισμένη βγήκα απο το μαγαζί και ακόμα πιο ευτυχισμένη ανακοίνωνα την ώρα ανά 2 λεπτά στους δίπλα μου...
είναι το τέλειο ρολόι όπως και να το δείς...τα τριπάκια όμως δεν τελείωσαν και τα πελάγη αβεβαιότητας εξακολουθούν να με συνοδεύουν...!
μια στιγμιαία λάμψη, μια ευτυχισμένη στιγμή είπε η νατάσα στις 8 και 59 και 32 δευτερόλεπτα...

Tuesday, January 8, 2008

confused...



Γιατί οι άνθρωποι γύρω μας κοροιδευόμαστε? Έχω κάνει πολλά λάθη στο παρελθόν όμως, κάποια πράγματα δεν θα τα ξανακάνω, ούτε στους άλλους, αλλά ούτε στον εαυτό μου..
Θα κοιτάω το καλό μου, θα προστατεύω τον εαυτό μου κ δεν θα μπλέκω σε καταστάσεις αδιέξοδες...
και τι καταλαβαίνω?
όταν είμαι καλά, (αλλα αδιάφορα καλα) τότε πλήτω και βαριέμαι και λεω πως καλύτερο είναι να πονάς παρά να ζείς αδιάφορα. Όταν πονάω , τότε ζητάω απεγνωσμένα λίγη απο την ηρεμία και αδιαφορία που είχα πριν.
Κάποιος είχε πεί πως σε γενικές γραμμές, όλοι μας ξέρουμε πως να φερόμαστε και πως να πράτουμε σε καταστάσεις που μας μπλέκει ο άλλος. Όταν όμως μπαίνει ο συναισθηματικός παράγοντας στη μέση, τότε θολώνουμε κ ενώ ξέρουμε ποιο είναι το καλό και το σωστό, κάνουμε ότι μας ορίσει η καρδιά και τα συναισθήματά μας κ ας μας βγεί κ σε κακό..
κ εγώ η μικρή κ ανόητη νατασούλα προσπαθώ να κρύψω τα συναισθήματά μου για να καταφέρω αυτό που ελπίζω..ώρες ώρες νιώθω πως κ μόνο που μπαίνω σε αυτή τη διαδικασία, ξενερώνω, πως χάνεται το αγνό και όμορφο συναίσθημα του έρωτα..
ώρες ώρες νιώθω πως δεν μπορώ να συγκρατήσω τα συναισθήματά μου, αλλά μπορώ να τα καταπιέσω
ώρες ώρες νιώθω πως θα σκάσω απο την καταπίεση
ώρες ώρες νιώθω πως θέλω να μην υπάρχει πλέον στο μυαλό μου,
πως θα ήθελα να ήταν όλα όπως εγώ τα θέλω,
ένα τεράστιο ερωτηματικό γιατί δεν είναι όλα όπως τα θέλω
μια τεράστια ανάγκη γι αυτή την γαμωαγκαλιά που μου τη δίνει όποτε θέλει αυτός
ένα τεράστιο ούφ
μια τεράστια θλίψη γιατί κάθε φορά νομίζω πως κάτι θα αλλάξει κ κάθε φορά δεν αλλάζει τίποτα
μια ίδια ιστορία, που απλά ξεχνιέται, καταπιέζεται και αναγκάζεται να ακολουθήσει ένα δρόμο που δεν θέλει
μια όμορφη ανάμνηση των πρόσφατων διακοπών κ ειδικά στην Πράγα που ήταν καλύτερη απο κάθε προσδοκία μου..τόση ομορφιά, τόση επιβλητικότητα, τετοιο παραμύθι..
του ανεπανάληπτου road trip γερμανία-τσεχία, ο χάρτης, το άγνωστο, η αναμονή και το χάσιμο στο Pilsen
η pub που κατά τύχη βρήκαμε στην πράγα, απο το 1745...με ζωντανή μουσική κιθάρες, απίστευτη ατμοσφαιρα και μπύρες
η ποιότητα ζωής που είδα εκεί, μια όμορφη οικογένεια, χωρίς τηλεόραση, με μουσική κ ράδιο στο σπίτι, διάβασμα, συζητήσεις όμορφες με μπύρες και λουκάνικα, επιτραπέζια παιχνίδια, λίγο υπολογιστής, περπάτημα, όλα αληθινά και όμορφα..
η επιστροφή στο σχολείο, όσο και να βαριόμουνα τη διαδρομή μέχρι την αλεξάνδρεια, μόλις πάτησα στην τάξη τα ξέχασα όλα..
τα παιδιά εδώ που ξέρουν όλες τις σειρές απ'έξω, απο την μαρία την άσχημη μέχρι την χουάνα την παρθένα...έλεος!
το πακέτο marlboro αντί για καπνό που κάπνισα σε μια μέρα...δεν είμαι καλά...
το δωράκι μου...1984 ο μεγάλος αδερφός και το δωράκι του...η φάρμα των ζώων...
η φούστα που είδα κ θέλω απεγνωσμένα να πάρω..θα την βάλω μέ ένα άσπρο πουκάμισο..θα είναι τέλεια αφού!!
η καταναλωτική μανία που με έχει πιάσει εδώ κ ένα μήνα...σταμάτα επιτέλους!
το κεικ σοκολάτας κ τα αρνητικά σχόλια παρόλο που ξετρελάθηκα...μιαμ
η ανάγκη να του μιλήσω κ να μην το κάνω..
οι φίλοι μου που πάλι έφυγαν με το τέλος των διακοπών...φαντάροι, εκπαιδευτικοί, όλοι μακρυα κ πάλι
πάσχα φολέγανδρο-ίο ψήνεται κανείς...?

Monday, January 7, 2008

Thursday, January 3, 2008