SINGLES...!

Σκατά!Σκατά!
Ξύπνησα με μια ψυχολογία σκατά. Φανερά επηρεασμένη απο το χθεσινό επεισόδιο singles που σαν κύριο θέμα είχε τα "Όνειρα", έπεσα κάποιες ώρες μετά, ανυποψίαστη να κοιμηθώ...
Κάπου εκεί μέσα στον γλυκό μου ύπνο έκανε και την εμφάνισή του, με πρωταγωνιστικό ρόλο, το ακατονόμαστο γαϊδούρι που βασανίζει μήνες τώρα το μυαλό μου και τις σκέψεις μου.
Όλη μέρα σκατά.
Ξύπνησα και ήταν σαν να τον είχα δίπλα μου...Όχι όπως θα ήθελα βέβαια, αλλά όπως ήταν τότε...
Με την ίδια σκατά ψυχολογία που είχα όταν ξυπνούσα επί 4 βράδια και έβλεπα την πλάτη του....τόσο κοντά μου...ούτε μια στιγμή δεν γύρησε προς την πλευρά μου!Όλο το βράδυ έτσι..
Εκατοστά χώριζαν τα κορμιά μας, χιλιόμετρα τις ψυχές μας...Έλλάδα-Αγγλία ένα πράγμα!
"Καληνύχτα"... γυρνούσε την πλάτη του και... άντε νάνι τώρα ναι..?
και ήταν 4 μέρες...4 βράδια πλήρους αδιαφορίας. Ποτέ ξανά!
Η μεγαλύτερη ίσως απόρριψη που έχω νιώσει...όχι απο γυναικείας πλευράς αναγκαστικά..(δε θίχτηκε κ τόσο το γυναικείο μου είναι!)
Απόρριψη για μένα σαν άνθρωπο. (Δεν περίμενα αυτόν να μου ανεβάσει την ψυχολογία...μου τη γάμησε όμως)...ούτε θέμα σχέσης είχε τεθεί ποτέ, με πλήρη και σιωπηλή συγκατάβαση κ απο τις δυο πλευρές (εννοείται)
Ήταν θέμα επικοινωνίας και το πόσο εύκολα, μπορεί να δεχτεί κανείς την απόρριψη. Δε σε γουστάρω κυρά μου. Όχι μόνο τα βράδια...και τη μέρα! Δε σε γουστάρω. Δε χαρηκα που σε είδα μετά απο ένα χρόνο. Δε θέλω να δω τι κανεις. Να τα πουμε ετσι απλά.Δεν θέλω να είμαι κ εγώ στις βόλτες σας επείδη 8α είσαι κ εσυ! Είμαι κολλημενος κ νομιζω πως έχεις έρ8ει εδω σαν γκόμενά μου. Δε χαίρομαι που μένεις σπίτι μου. ΔΕΝ περίμενα τη μέρα που θα έρθεις. Δεν χάρηκα όταν μου είπες πως βγάλατε εισητήρια να έρ8ετε. ΔΕΝ ήθελα να έρ8εις. Ξεκόλα! κ όλα αυτά να περικλείονται στη σύντομη, περιεκτική και με το τσιγκέλι βγαλμένη φράση.."Δεν μου βγαίνει...!"
κ μετά σιωπή...
Αγκαλιά?
Σιωπή...Καληνύχτα..!
Δεν του βγαίνει του κυρίου τι να κάνουμε. Να τον πυροβολήσουμε?
η σιωπή όμως παραμένει...
Όπως τότε...ο καθένας θα τραβήξει το δρόμο του... κ μετά εκείνη η σιωπή. ο ήχος των κυμάτων στα βράχια, ο ήλιος, ο αέρας, το κλάμα...κ η απόρριψη να περιμένει με ανυπομονησία να της ανοίξεις την πόρτα...εσύ να την κοιτάς σαν μαλάκας και να μην έχεις άλλη επιλογή απο το να τη δεχτείς...
Απόρριψη...δημιουργεί απωθυμένα...απωθυμένο... τον θεοποιείς...περνάει στη σφαίρα της φαντασιάς σου σαν το ιδανικό! Αυτό που θες κ δεν το έχεις..ή το θες επειδή δεν το έχεις!
Ξ Ε Κ Ο Λ Α
Σαν ένα κομμάτι σοκολάτας τυλιγμένο σε χαρτί. Η σοκολάτα ξεχειλίζει με μανία κ εσύ προσπαθείς κ πρέπει να την κρατήσεις μέσα γιατί δεν σου επιτρέπεται να την φας. Την κλείνεις καλά, την σφραγίζεις! Περνάς απο μπροστά της και άλλες φορές κολάς και σκέφτεσαι τι έχει μέσα και πόσο το θές...άλλες φορές την προσπερνάς με δήθεν αδιαφορία....ενώ άλλες την ξεχνάς κιόλας!
...κ μόνο που δεν μπορείς να την έχεις τη θες περισσότερο!
Μερικές φορές ανοίγει χωρίς να το θές...κι εσυ, έρμαιο της λιγούρας σου προσπαθείς να συγκρατηθείς!
(Κάπως έτσι νιώθω για το ακατονόμαστο γαϊδούρι...έρμαιο του κολλημέμου μου μυαλού..!)
Έτσι έγινε κ εχθές με το όνειρο...άνοιξε χωρίς να το θέλω...!