Lonely Night??

Σκέφτεσαι τον χωρισμό εδώ και λίγο καιρό. Αρχίζεις και βλέπεις τα πράγματα αλλιώς. Πράγματα που δεν σε ενοχλούσαν, τώρα σε ενοχλούν. Συναισθηματικά νιώθεις ένα μεγάλο κενό. Εγκεφαλικά νιώθεις ένα τεράστιο χάσμα.Είσαι λίγους μήνες μαζί του κ όμως νιώθεις πως η ρουτίνα έχει στρογγυλοκαθήσει αναμεσά σας πιάνοντας κ την καλύτερη μάλιστα θέση στον καναπέ. Χωρίζεις..
Έτσι έκανα κ εγώ..έσφιξα την γροθιά μου και το είπα, με αφορμή έναν άλλο λόγο, ίσως χαζό, που υπό άλλες συνθήκες να μη με πείραζε. Τώρα όμως ήταν το σχοινί που με κράτησε για να περάσω στην απέναντι όχθη. Αυτή της μοναξιάς...και της ελευθερίας...
Στεναχωρέθηκα πολύ όταν ήρ8ε να πάρει τα πράγματά του απο το σπίτι μου...δώρα, αναμνήσεις, υποσχέσεις, όλα κλεισμένα σε σακούλες. Γυρνάς το κεφάλι σου στο χώρο και τον βλέπεις άδειο χωρίς τα δικά του πράγματα πλέον. Έκλαψα όταν έφυγε απο το σπίτι μου. Κοιτούσα έξω τη βροχή και γυρνούσα στο παρελθόν. Κοιτούσα φωτογραφίες, γραμματάκια και αναρωτιόμουν αν είχα κάνει καλά. Ξαφνικά όμως σκέφτηκα αν θα ήθελα να τον πάρω τηλέφωνο να γυρήσει πίσω, να κάναμε έρωτα και να τα ξεχνούσαμε όλα..
και δεν ήθελα...
Έχασα έναν άνθρωπο, έδιωξα έναν άνθρωπο απο τη ζωή μου. Έναν άνθρωπο που με αγάπησε...πώς να μη στεναχωριέμαι.
Έχω χωρίσει τις περισσότερες απο τις σχέσεις μου εγώ. Οι δυο άνθρωποι που με έδιωξαν είναι αυτοί που ερωτεύτηκα παράφορα.
Με τον έναν έζησα το τρελό πάθος, την απόλυτη για μένα ευτυχία. Κάθε μέρα που περνούσε ήταν ακόμα καλύτερη απο την προηγούμενη. Έντονες στιγμές, γέλιο πολύ γέλιο, επικοινωνία, τρέλες άπειρες αλλά και κλάμα...δεν ήταν δικός μου..ήταν μόνο όταν ήθελε. Πώς γίνεται ένας άνθρωπος να περνάει τόσο καλά μαζί σου, αλλά να μην θέλει να το πει στους άλλους..να μη θέλει να είσαι το κορίτσι του. Να παραδέχεται πως είσαι πολύτιμη γι αυτόν αλλά να μη θέλει σχέση...Έκανα πολύ καιρό να τον ξεπεράσω. Έληξε η όποια είδους σχέση είχαμε όταν του είπα πως θέλω αυτό το κάτι παραπάνω και αυτός αρνήθηκε...και τότε εξαφανίστηκα απο τη ζωή του κ έπιασα πάτο....ήταν Οκτώβρης. Μέναμε στην ίδια πόλη, στην ίδια σχεδόν γειτονιά, στην ίδια σχολή σπουδάζαμε, αλλά δεν με ξαναείδε. Ηρέμησα μόνο όταν τα Χριστούγεννα μου έστειλε ένα μήνυμα, το θυμάμαι ακόμα..."Ευχαριστώ για όλες τις όμορφες στιγμές που περάσαμε μαζί. Είσαι ένα κομμάτι της ζωής μου που δε πρόκειται να το ξεχάσω ποτέ...". Απο τότε ζει τον έρωτά του με μια κοπέλα που μένουν μαζί και είναι αχώριστοι. Πόνεσε πολύ όταν το έμαθα. Έμαθα να ζω όμως με αυτό, μέχρι που τώρα 4 χρόνια μετά θέλω να είναι καλά και να είναι ευτυχισμένος..
Με τον άλλο..ίσως να είναι λίγο πρόσφατο για να μπορέσω να είμαι τόσο χαλαρή στις περιγραφές μου. Ίσως να πονάει λίγο ακόμα...Δεν υπήρξε καμία είδους σχέση όπως υπάρχει στο μυαλό όλων μας. Υπήρχε όμως μια διαρκή επικοινωνία, μετά απο μια γνωριμία μιας μέρας στο νησί. Για μένα ήταν η αδερφή ψυχή μου...μαλλον έκανα ένα τεράστιο λάθος...
Δεν θέλω να μπω σε λεπτομέρειες τι και πώς. Νομίζω πως αν αρχίζω και τα γράφω και τα σκέφτομαι θα τα θυμηθώ και δεν θα μπορώ να κλείσω μάτι μετά:Ρ
Με αυτά κ αυτά νομίζω πώς δεν θα ερωτευτώ ποτέ ξανά...και αν ερωτευτώ κάποιον, τότε αυτός δεν θα έχει ερωτευτεί εμένα...
Καλό βράδυ..*