embers of love...

28...!!!

Πάτρα 2001, η αποτυχημένη τούρτα γενεθλιών...

Πάτρα πάλι, τούρτα-πάστα!

Ίσαλος 2006, το τορτελίνι που τα σπάει...!

Στον ρόλο της barwoman...ίσαλος!

Πέρσι είχα κανει ένα τριήμερο πάρτυ γενεθλίων με την Ηρώ, έπεφταν δευτέρα τα γενέθλιά μου και εμείς είχαμε αρχίσει απο Παρασκευή..με κορύφωση την Κυριακή μετά τις 12, στον Ίσαλο. Ο Γιαννάκης μου είχε φέρει μια πίτσα με τορτελίνια και ένα ρεσό πάνω για τούρτα, η αγαπημένη μου επιλογή τότε, και γλειφιτζούρια για όλους..!Μετά καταλήξαμε elvis μέχρι να κλείσει...πάλι καλά δεν δούλευα τις δευτέρες πέρσι. Φέτος δεν είναι εδω η ζουζου μου...
Κάθε χρόνο στα γενέθλιά μου με πιάνει κάτι..
ενώ είμαι άπειρα χαρούμενη, έχω μέσα μου μια...πως να το πω...μια συγκίνηση παραπάνω..!Συγκίνηση για τους ανθρώπους που με θυμούνται κυρίως, μια θλίψη για εκείνους που δεν με θυμούνται αλλά κάπως λιγότερο αυτό..!Συγκίνηση γι αυτούς που προσπαθούν να με κάνουν να νιώσω πως αυτή είναι η "μέρα μου", και ας μην χρειάζεται..Είναι σαν ένα ξεκαθάρισμα, ένας επαναπροσδιορισμός αυτή η μέρα για μένα. Ενώ δεν είναι τίποτα το ιδιαίτερο, με συγκινεί να με θυμούνται άνθρωποι είτε φίλοι μου, είτε γνωστοί μου.
Τα γενέθλια που μου έχουν μείνει, είναι αυτά στην Πάτρα το 2001, όπου νόμιζα πως με είχαν γραμμένη όλοι, και τελικά χτύπάει η πόρτα μετά τις 12 και σκάνε όλοι οι φίλοι μου μαζί με τον benji, σκύλος φίλου, με καπελάκια, μπαλόνια και αυτά που τα φυσάς με το στόμα και πετάγονται, που τα έχουν στα παιδικά πάρτυ και μια τούρτα δική τους δημιουργία, τραγουδώντας μου Χρονια πολλά!Την επόμενη χρονιά είχαμε πάει για φαΐ και εγώ την είχα ψωνίσει, λέω θα μου την κάνουν την έκπληξη και φέτος, κάπου τώρα θα σκάσει κ η τούρτα...αλλά η τούρτα έσκασε για την δίπλα παρέα τελικά, μαλάκας εγώ:Ρ
Επίσης ωραία γενέθλια έχω κάνει στο βουνό, με χιόνια, το '98
πάλι με τούρτα δική μας δημιουργία μέσα στο κρύο και το χιόνι!!
Δεν θέλω να μπώ στο τριπάκι του στιλ κάθε πέρσι και καλύτερα, θέλω απλά να πιστέυω πως κάθε χρόνο είναι και διαφορετικά. Μου λείπουν και θα ήθελα να είναι μαζί μου άνθρωποι που αγαπάω, σίγουρα η Ηρώ, είναι κάτι παραπάνω απο αισθητή η απουσία της..!Επίσης άντε να φτάσει το 2009, 2010, 2011 να πέσουν π/σ/κ γιατί ξενερώνω που δουλεύουμε όλοι και θα περάσουν στο χαλαρο φέτος!!

it is love at sight first...!

Λίγες είναι οι σταθερές αξίες στη ζωή μας...λίγες αλλά καλές.
οι φίλοι μας είναι μια απο αυτές...
κ όταν τους βρούμε τους κρατάμε να μην τους χάσουμε...
Έρχονται στιγμές όμως που πρέπει να τους αποχαιρετήσεις...να πείς ένα αντίο, να κλάψεις, να αναπολήσεις, να νιώσεις την απουσία τους, να νιώθεις την πόλη άδεια χωρίς την παρουσία τους...
το καλό της υπόθεσης είναι όταν είσαι προετοιμασμένος γι αυτόν τον αποχωρισμό...ξέρεις πως θα έρθει, δεν ξέρεις όμως πότε θα είναι...
το έχεις ξαναζήσει το σκηνικό..μια νύχτα βροχερή και κρύα κάπου στο βαρδάρη στα κτέλ να περιμένεις να φωνάξουν απο τα μεγάφωνα την αναχώρηση του λεωφορείου. κ όταν μπαίνει μέσα στο λεωφορείο και αυτό απομακρύνεται, νιώθεις πως είσαι σε μια πόλη κενή.
τα ίδια παντελάκη μου, τα ίδια παντελή μου..
πονάει όμως ο παντελάκης ρε γαμωτό, πονάει..!
μετά συνειδητοποιείς πως περνάς μια περίοδο που όλοι φεύγουν. άλλοι φαντάροι, άλλοι αναπληρωτές σε νησιά. γιατί φεύγουν όλοι μου οι φίλοι..???
μένουν εδώ άλλοι εξίσου σημαντικοί και αυτό που σου μένει να κάνεις, είναι να κοιτάς για τα φτηνότερα αεροπορικά να πάς στα νησιά μέσα στο καταχείμωνο...και να εύχεσαι να είναι εκεί που ζούνε πλέον, καλά και να περνάνε καλά..!
κ εμείς εδώ θα συνεχίσουμε να ζούμε την όμορφη ζωή μας, πηγαίνοντας στα χωριά της ημαθίας κάθε μέρα, βγαίνοντας έξω και κάνοντας cocooning στο σπίτι..*

...!