And the time is....

Όταν κάτι το θέλουμε πραγματικά, τότε αυτό αργά ή γρήγορα θα γίνει δικό μας..!
μπορεί να μην γίνεται τίποτα με το αγόρι που αγαπώ, μπορεί να πλέω σε πελάγη αβεβαιότητας και να μπαίνω σε ατελείωτα τριπάκια που εύχομαι να τελειώσουν, όμως σε μια στιγμή όλα έγιναν πιο φωτεινά, όλα ξεχάστηκαν και φάνηκαν σχεδόν ανύπαρκτα μπροστά στη θέα του πολυπόθητου ρολογιού που μετά απο ένα χρόνο το έβλεπα επιτέλους ζωντανά μπροστά μου, να στέκεται περήφανο δίπλα σε άλλα (πολύ κατώτερά του...)!
σαν παιδάκι που μπαίνει σε κατάστημα με καραμέλες χρωματιστές και παιχνίδια κατευθύνθηκα σχεδόν υπνωτισμένη μπροστά του...
μετά απο λίγα δευτερόλεπτα βρισκόταν στο χέρι μου και μετά απο λίγα λεπτά ήταν επιτέλους δικό μου...
ευτυχισμένη βγήκα απο το μαγαζί και ακόμα πιο ευτυχισμένη ανακοίνωνα την ώρα ανά 2 λεπτά στους δίπλα μου...
είναι το τέλειο ρολόι όπως και να το δείς...τα τριπάκια όμως δεν τελείωσαν και τα πελάγη αβεβαιότητας εξακολουθούν να με συνοδεύουν...!
μια στιγμιαία λάμψη, μια ευτυχισμένη στιγμή είπε η νατάσα στις 8 και 59 και 32 δευτερόλεπτα...