Οδηγώ και σε σκέφτομαιιιιιι!!!!

Οδηγώ και σκέφτομαι...σκέφτομαι και ταξιδεύω...track 1...track 2...και το μυαλό μου έχει φύγει (πάλι καλά όχι σε καμιά στροφή).
Ταξιδεύω στις 18 Ιουλίου...Say Something... και χαμογελάω!!!!
Ταξιδεύω στο σήμερα, στα ρούχα μου που είναι πάνω στο κρεββάτι, στη βαλίτσα που τα περιμένει λίγο παραδίπλα...
Στο φαϊ που είναι έτοιμο κ αχνιστό στην κατσαρόλα, παρηγοριά στο στομάχι που βγάζει ήχους λες και ακούς χορωδία στο μέγαρο...
Ταξιδευώ στο σήμερα που ένα αεροπλάνο θα με πάρει και θα με πάει μακρυά...στο αύριο που θα πίνω καφέ στη Σαντορίνη και λίγες ώρες μετά που θα κάνω μπάνιο στις παραλίες της Ίου πίνοντας Daquiri.
Ταξιδεύω στο χθές που με πήρε η μαμά ενός Αμεα κοριτσιού και μου εμπιστέυτηκε την κόρη της για 15 μέρες!Πόσο πλήρης να νιώθω απο αυτή την κατάσταση.Πόση ικανοποίηση να νιώθω μέσα μου όταν περνάω 15 μέρες έχοντας το ρόλο της μαμάς Αμεα παιδιών.25 Ιουνίου πλησιάζει!!!
Ταξιδεύω στο κοριτσάκι πρώτη δημοτικού που έλεγε το άλφα..."αφλα". ΑΛΦΑ αγάπη μου όχι ΑΦΛΑ !!!
Ταξιδεύω και λίιιιιιγο κατα Αγγλία μεριά για ευνόητους λόγους...
Λάκκωμα, Μεσημέρι, Καρδία άντε εφτασα ξύπνα τώρα το βράδυ φεύγεις!!!

Τι γίνεται...?

Ίσως μερικές φορές να προτιμούσα να μείνω μόνη μου κάπου κοντά σε μια ακρογιαλιά κοιτάζοντας τη θάλασσα..έτσι απλά. Κ αν δεν γίνεται αυτό, τότε να περιοριστώ στους τέσσερις τοίχους του δωματίου μου κοιτάζοντας το τίποτα, σκεφτόμενη όμως τα πάντα.
Ίσως μερικές φορές να ήθελα να ουρλιάξω και να μπώ μέσα στο μυαλό του άλλου να του δείξω πως σκέφτομαι για να με καταλάβει σε αυτά που λέω...Κ επειδή δεν γίνεται αυτό, τότε να περιοριστώ στη σιωπή κουρασμένη πλέον απο το χάσμα των μυαλών μας.
Ίσως μερικές φορές να θέλω να μπώ εγώ η ίδια μέσα στο μυαλό μου για να καταλάβω τι γίνεται...

Της μπάκας τα καμώματα...

Είμαι στο αμάξι κ κάνω (πλέον) ηλιοθεραπεία. Σηκώνω τη μπλούζα μου, να μαυρίσω λίγο και στην κοιλιά τουλάχιστον! Σηκώνω και τα πατζάκια του παντελονιού να δροσιστεί λίγο και το ποδάρι!! Κοιτάω την κοιλιά μου και διαπιστώνω πως έχω παχύνει. Όλοι μου λένε πως είμαι καλύτερα έτσι, παρά όπως ήμουν πριν στα όρια της νευρικής ανορεξίας με το μάγουλο μέσα. Στην κοιλιά όμως έχω πρόβλημα. Την είχα δείξει κάποτε στην ξαδέρφη μου, πριν αδυνατίσω και είχε πέσει κάτω απο τα γέλια. Ξεράθηκε, δεν μπορούσα να τη συνεφέρω!
Έχω αστεία κοιλιά το ξέρω. Είναι εξογκωμένη, προς τα έξω. Στο πλαϊ τίποτα. Πόδι τίποτα. Ψωμί μηδέν. Κοιλιά όμως πάντα. Ορέστης Μακρής κανονικά. Η μπάκα...!!!
Κάνω κοιλιακούς σχεδόν κάθε μέρα. Τώρα άρχισα και σχοινάκι!1000 σχοινάκια κάθε μέρα κάνω η καψερή για να ιδρώνω.Βάζω μια ζελατίνα Sanitas παρακαλώ για το φαϊ, λες και είμαι σαλάτα στο ψυγείο και αρχίζω...1,2,3.......!Δεν μου φτάνει ο ιδρώτας όλη μέρα, κάνω και σχοινάκι απο πάνω! Πήρα και μια ροζ μπάλα τεράστια και κάνω κάτι κοιλιακούς που κάνουν δουλειά λέει..Μαλακίες! Το λίπος είναι πάλι εκεί...σκληρό (θα θελα) και αδυσώπητο...
Μου είπαν να προσέχω τη διατροφή μου. Το έκανα. Τηγανητό έχω να φάω μήνες. Πίτσες, γύρους μαλακίες με τίποτα. Λαχανικά full!Αλκοόλ μπα...μόνο όταν έρχεται η Ηρώ ξεφεύγουμε. Αλλίως πολύ έλεγχόμενη κατανάλωση. Το διαπίστωσα την Κυριακή. Πήγα για καφέ, μετά για τσίπουρα και μετά για μπύρες ...τι με θες...ντίρλα η δικιά σου! Αλλού πατώ και αλλού βρίσκομαι. Δεν το σηκώνεις το ρημάδι αφού!..άστο!
Anyway..το θέμα είναι η κοιλιά μου. Είναι βέβαια για μερικούς άκρως ερωτεύσιμη. Εμένα δεν με πείθουν. Εχω κόμπλεξ με την κοιλιά μου το λέω. Πρόσφατα συζητούσαμε για τις κοιλιές των εγκύων. Αλλές είναι ψηλά, άλλες κανονικά, ενώ υπαρχουν και μερικές που είναι χαμηλά...όταν είναι χαμηλά είναι λέει στη φάση που παίρνει θέση το παιδί. Εμένα θα είναι έτσι απο την πρωτη στιγμη! Μια χαμηλή κοιλιά. Μια αστεία κοιλιά. Μια κοιλούμπα με τα όλα της!
Όποιος με λέει αδύνατη, απλώς σηκώνω τη μπλούζα μου και του δείχνω την κοιλιά μου. Επικρατεί σχεδόν πάντα σιωπή και μετά σχόλια πάντα συνοδευμένα απο γελάκια και χαχανιτά του τύπου.." έλα μωρε δεν είναι τίποτα...λίγη γυμναστική θέλει...και γέλια...ή....Ρε μαλακα....ή απλά ένα... τρομοκρατημένο..."Α!"
και μετά πάλι σιγή...
Βέβαια για να μην τα παραλέω αυτή η κοιλιά έχει φτίαξει πολύ απο τότε που αδυνάτισα. Αυτή λοιπόν η κοιλιά +10 κιλά δεν ήταν απλά μια κοιλιά..ήταν μια μόνιμη εγκυμοσύνη...ένα μπαλόνι σταθερά τοποθετημένο πάνω μου!Αλλά τι τα θες 10+, 10- αυτή είναι πάλι εκεί και με κοιτάει ειρωνικα λες και της έχω κάνει τίποτα...θα την εξοντώσω λοιπον... θα την εξαφανίσω!
Λόγια του αέρα! Πάντα αυτά λέω και πάντα εκέι είναι!

Ιος Loveland...!

Τετάρτη 11 Ιανουαρίου.
Ώρα 1 περίπου το μεσημέρι.
Στο δρόμο για Χαλκιδική.
Μόλις λίγες μέρες μετά τις διακοπές των Χριστουγέννων. Αναμνήσεις πολλές απο την τόσο έντονη περίοδο που μόλις είχε περάσει. Συζητήσεις, καφέδες, νέα χρονιά, νέα σχέδια, θα ανέβουμε στο βουνό?Άντε να χιονίσει! Τις Κυριακές θα κοιμάμαι σπίτι σου ζουζού να πηγαίνω κατευθείαν Κιλκίς τις Δευτέρες. Θα πηγαίνουμε κ μια βολτα κεντρο το βράδυ πριν κοιμηθούμε ναι! Θα προσπαθήσω να έρχομαι ρε γαμώτο σε σένα για aerobic!Να πάρουμε κ ένα καινούργιο puzzle με πιο πολλά κομμάτια αυτή τη φορά!Γερμανία για πότε λες?Κατά το Πάσχα καλά θα είναι, να βγάλουμε κ εισητήρια απο τώρα!Καλέ αυτή τη γραφομηχανή τελικά την είχες πάρει σπίτι σου εκείνο το μεθυσμένο πρωϊνο?Τα Σαββατοκύριακα να πηγαίνουμε εκδρομές ρε ζουζού!Δε χιόνισε αφού!Σ'αγαπάω ρε ζουζού!κ εγώ!Είσαι η φίλη της ζωής μου !!!Αντε ρε βλάκαααα.......!!!
-Έλα που είσαι?
-Στο δρόμο πάω Χαλκιδική
-Να σου πω...12 ώρες ωρομίσθια είναι καλά?
-Ναι!!!εννοείται!Είναι το μέγιστο που μπορείς να πάρεις!Super!Γιάτι...?
-Με κάλεσαν ωρομίσθια 12 ώρες την εβδομάδα...
-Αλήθεια?Τέλεια!Που???
-Στην Ιο.....
-ΣΤΗΝ ΙΟ???Τι λες ρε μαλάκα?
-Ναι...τους είπα να με πάρουν ξανά σε μια ωρίτσα να τους απαντήσω...
-Να πας ζουζού...να πάς!!Είναι για καλό, είναι για το μέλλον σου!Να πας!
Τα μάτια μου βουρκωμένα, μετά βιας έβλεπα τον δρόμο για να οδηγήσω...σκέψεις...που πάει ρε μαλάκα..???Τι έχει γίνει τώρα??

Σε μια εβδομάδα φεύγω...
Θα περάσει θα δεις. Δεν είναι κ για πάντα!Τον Ιούνιο θα είσαι πάλι εδω!Σιγά..τι είναι ο Ιούνιος?Σε πέντε μήνες..!
Κοιταζόμασταν στα μάτια κ αυτό που έβγαινε απο τα χείλια μου ήταν μόνο η φράση.."Που πας ρε μαλάκα?Που πας??" Με κοιτούσες με μάτια βουρκωμένα..Πως θα τα αφήσω όλα εδώ?Πως θα πρέπει να σταματήσω τη ζωή μου εδώ και να την αρχίσω κάπου αλλού έτσι ξαφνικά?Τώρα ηταν ανάγκη?Στην καλύτερη φάση?
Πως θα φύγεις?Πως θα είναι χωρίς εσένα πλέον εδω?Χωρίς τη φίλη μου?Μου είχες πει να σου γράψω κάτι στο μπλοκάκι σου...δεν μπορούσα να εκφρασω με λόγια αυτά που ένιωθα...!Ο,τι κ να έγραφα ήταν λίγο μπροστά σε αυτά που ένιωθα!Κ ξέρεις πως ένιωθα?Ένιωθα πως μου έπερναν τη φίλη μου.Πώς όλα μα όλα είχαν συνωμοτήσει για να μου πάρουν τη φίλη μου!Τότε στην καλύτερη μας φάση!Έτσι ξαφνικά!
Πάντα μα πάντα στη ζωή μου είχα δίπλα μου "τη φίλη μου". Μπορεί να υπήρχαν διάφοροι άλλοι και άλλες φίλοι ή γνωστοί, αλλά η φίλη μου θα ήταν μια!Για διάφορους λόγους αυτοί που ήταν στο παρελθόν δεν είναι πλέον, ίσως για καλύτερα!Κάπως έτσι έγινε κ συνωμότησε κάποιος να έρθουμε εμείς οι δύο κοντά και μέσα απο διαφορετικές αλλά και ίδιες καταστάσεις να γίνουμε αχώριστες!
Ζουζού βρήκα σπίτι!!Είναι πράσινο!!!Έχει τέλεια θέα!!!
Πώς είναι στο νησί?Πως είναι στο σχολείο?Τα παιδάκια σου είναι καλά?
Θέλω να έρθω να σε δω ζουζου!Κ ήρθα...κ ήταν τόσο τέλεια!Το άγαπάω αυτό το νησί!Μεγάλωσα σε αυτό το νησί!Είναι όλα μου τα καλοκαίρια αυτό το νησί!Κ χαίρομαι που είσαι εσυ εκεί!Αλλά είναι τόσο μακρυά...

Τώρα πλέον θέλω να ξαναέρθω ζουζού!
Αλήθεια μου έλειψες...κάθε μέρα μου λείπεις.Μου λείπει η φίλη μου!Δεν θέλω να το εκφράζω συχνά, όλα κάλα πήγαν τελικά, το δύσκολο πέρασε!Χαίρομαι που περνάς καλά!
Απλά θέλω να το ξέρεις...

Τα δικά μας παιδιά!!!

Το Σαββατοκύριακο που πέρασε πήγα...εκδρομή!Στα πλαίσια της εκδρομής ήταν κ η πόλη του παλιού μου φίλου...!Είχαμε καιρό να μιλήσουμε...Βλέπεις όταν τα φοιτητικά και αθώα χρόνια περνάνε, φαίνεται κ το πραγματικό πρόσωπο μερικών ανθρώπων που επί πολλά χρόνια τους είχες στη ζωή σου και τους θεωρούσες και φίλους σου!!
Επί τέσσερα χρόνια είμασταν κάθε μέρα μαζί.Είμασταν συμφοιτητές...είχαμε γνωριστεί τυχαία στο λεωφορείο για τη σχολή, μετά πήγαμε για καφέ και απο τότε γίναμε αυτοκόλλητοι. Τρώγαμε μαζί, βγαίναμε μαζί, πίναμε μαζί, αράζαμε άπειρες ώρες μαζί, μόνο σεξ που δεν είχαμε κάνει! Πηγαίναμε στα μαγαζιά, μου έλεγε τι ρούχα να πάρω, με συμβούλευε τι να κάνω με τους γκόμενούς μου! Μείναμε και στο ίδιο σπίτι για ένα διάστημα στο τέλος. Μέχρι και ξύλο του είχα δώσει, όταν ένα βράδυ άπειρου πιώματος και κλάματος, προτίμησε να βάλει τον εαυτό του μπροστά απο το αμάξι-θύμα που είχε βρεθεί τυχαία μπροστά μου!!!
κ μετά τελειώσαμε...φύγαμε!
Γυρήσαμε ο καθένας στην πόλη του και συνεχίσαμε τις ζωές μας!
Ο κύριος όμως ενώ σε όλα ήταν κομπλέ, είχε και έχει ένα μικρό ελάττωμα...απο τότε που τον ξέρω και ακόμα πιο πριν ότι και να κάνει στην σχολική, φοιτητική, επαγγελματική του πορεία, το κάνει με βίσμα!!!
Στη διάρκεια των φοιτητικών μου χρόνων δεν ήταν τόσο έντονο σαν πρόβλημα. Ο καθένας μας έκανε ότι ήθελε και αυτό δεν αφορούσε τον άλλο!Απλά αδιαφορούσα για την όλη κατάσταση.
Όταν όμως έρχεσαι τώρα κ ενώ είμαστε στην ίδια επαγγελματική κατάσταση, και τραβάμε τα ίδια (υποτίθεται) ζόρια ρε φίλε, μη μου το παίζεις και μάγκας!
Τι θέλω να πω...πως ενώ ξέρεις πως ο,τι και να κάνεις θα έχεις απο πίσω σου τα 52 βίσματα να σε στηρίζουν και να σε χώνουν όπου θες, μη μου κοκορεύεσαι απο πάνω πως κάτι κάνεις στη ζωή σου!!!
Ενώ ξέρεις πως πληρωνόμαστε κάθε τρίμηνο, στην καλύτερη των περιπτώσεων,(κ για σένα αυτή είναι μια απο τις πολλές δουλειές σου) μη μου λες χωρίς να σε ρωτήσω πως "εχω φτάσει στο σημείο να βγάζω 1500 με 1700 € το μήνα και να μην προλαβαίνω να τα χαρώ..." Ξέρεις πως αυτά τα λεφτά είναι απο δουλειές που αν δεν είχες το μέσο σου, ούτε απ έξω δεν θα σε άφηναν να περάσεις...!!
Δεν θέλω στη συγκεκριμένη φάση να κατηγορήσω την όποια κατάσταση. Με την κατάσταση που επικρατεί ο οποιοσδήποτε έχει μέσο το χρησιμοποιεί. Έτσι είναι. Δυστηχώς, αλλά έτσι είναι.Δεν θα με απασχολήσει αυτό αυτή τη στιγμή (αν και θα έπρεπε, αλλά άλλο είναι το θέμα τώρα).
Βλέπεις πόσο ζορίζομαι και πόσο ταλαιπωρούμαι επι δυο χρόνια και δεν ξέρω για πόσα ακόμα.Τρέχω σαν το μαλάκα, τρέχω σε άλλες πόλεις και χωριά με την ελπίδα πως κάποια στιγμή θα αποδώσουν όλα αυτά. Δεν μπορώ να έχω και το υφάκι σου απο πάνω...κάτσε να τα πείς σε κανέναν άλλο φίλο σου αυτά...
κ στο τέλος κάθεσαι και σκέφτεσαι...με αυτόν τον άνθρωπο έκανα εγώ τόσα χρόνια παρέα...αυτόν τον άνθρωπο είχα τόσα χρόνια να μπαινοβγαίνει στο σπίτι μου και στη ζωή μου, έναν άνθρωπο που όταν είναι πιο πάνω απο μένα και χωρίς να το αξίζει, το μόνο που έχει να κάνει είναι να με κοιτάξει ειρωνικά και ανταγωνιστικά....???
Δεν θέλω να μετανιώνω για τα χρόνια που πέρασα μαζί του... όπως κ να έχει !
Στην τελική όμως...άξιζε?